به طور سنتی، مواد شیمیایی یکی از روش‌های اصلی مبارزه با آفت‌ها بوده‌اند. گرچه به دلیل دشواری‌هایی مانند هزینه، مقاومت آفت و مشکل‌های زیست‌محیطی، روش‌های غیرشیمیایی مبارزه با آفت بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. با این که مدت نگهداری، بسته به نوع مواد شیمیایی متفاوت است، بسیاری از مواد شیمیایی آبگونه را می‌توان به خوبی به مدت 2 سال و مواد شیمیایی خشک را دست کم به مدت 3 تا 5 سال در انبار نگهداری کرد. بسیاری از حشره‌ها و قارچ‌ها به یک یا چند آفت‌کش مقاوم می‌شوند. مقاومت به آفت‌کش از آن جا به وجود می‌آید که هر آفت‌کش به ندرت می‌تواند یک حشره یا آفت را 100% از بین ببرد. برای مثال، پس از اولین کاربرد، ممکن است 95-90% از هر جمعیت زنده را از بین برود و بقیه 10-5% دیگر، به خاطر پوشش ناکامل حشره‌کش و یا غلظت نامناسب آن زنده بمانند. هنگامی که این آفت‌های مقاوم تولید مثل می‌کنند، شماری از آن‌ها هم مقاوم می‌باشند. از این رو کاربرد بعدی همین آفت‌کش ممکن است فقط تا 85-80% نسل بعدی را از بین ببرد. این فرایند ادامه می‌یابد تا زمانی که آفت‌کش تا حد زیادی بی‌اثر شود. احتمال مقاومت به آفت‌کش را می‌توان با عوض کردن مواد شیمیایی در هر نوبت سمپاشی، کاهش داد. زیرا آفت‌هایی که به یک آفت‌کش مقاومند به احتمال، به آفت‌کش‌هایی که به این گروه شیمیایی تعلق ندارند، مقاوم نیستند.